Persbericht Cyborgs Onderwijzen & Opvoeden

‘Niet méér geld naar jeugdhulp, maar investeren in een deugdelijke en inclusieve basis voor álle kinderen’

Er is een digitale revolutie gaande die ons verandert en andere uitdagingen stelt aan hoe wij kinderen onderwijzen en opvoeden. Ouders worden geconfronteerd met nieuwe opvoedingsvragen, leraren met nieuwe pedagogische uitdagingen en jeugdhulpverleners met problemen die zich eerder niet voordeden in deze omvang. Kunnen we een gezamenlijk antwoord bieden voor kinderen? Om de toekomst van onszelf en onze kinderen beter en mooier te maken? Sjoerd Sol – adviseur en onderzoeker op het gebied van onderwijs, gemeenten en opvang – houdt in zijn boek Cyborgs opvoeden & onderwijzen een pleidooi wat het onderwijs, ouders en jeugdhulp samen beter kunnen doen voor kinderen, met als belangrijkste doel: een einde te maken aan de voortdurende stroom van doorverwijzingen, diagnoses en behandelingen van kinderen.

Wat versta jij onder cyborgs?
Sol: ‘Met cyborgs bedoel ik het fenomeen dat kinderen en volwassenen steeds meer versmelten met devices zoals smartphones. Deze vormen steeds meer een soort protheses van het menselijk lichaam. Cyborgs komen uit de wereld van de science fiction. De cyborg is half mens, half machine. Ik laat in dit boek zien welke invloed de digitale superkracht heeft op identiteitsvorming van kinderen. Ook laat ik zien wat het doet met relaties en met onze toenemende controlebehoefte. Ik introduceer in dit boek de zombie-cyborg, die een speelbal is van digitale technologie. Daartegenover zet ik de bewuste cyborg, die enig begrip heeft van hoe artificiële intelligentie grip heeft op het maken van keuzes. Ik stel de maakbaarheid van het zelf ter discussie als dominant idee. Het in de samenleving gepropageerde idee dat iedereen vooral zichzelf moet exploiteren en ontplooien legt een loden last op kinderen. Dat lukt de meeste kinderen helemaal niet op eigen houtje.’  ‘De meeste kinderen blijken niets te hebben aan behandelingen vanuit de jeugdhulpverlening.’

Wat was de aanleiding om dit boek te schrijven?
Sol: ‘Veel kinderen ervaren psychische problemen. Daar hebben niet alleen de kinderen zelf veel last van, maar ook hun ouders. Deze kinderen hebben het thuis en in het onderwijs moeilijk. Jeugdhulp heeft deze kinderen in de meeste gevallen niets te bieden: ze krijgen één of meer diagnoses opgeplakt en dat is het dan. De meeste kinderen blijken niets te hebben aan behandelingen. Ik wil in dit boek laten zien dat de invloed van wat ik “de digitale superkracht” noem veel groter is dan we denken. Ouders, onderwijs en jeugdhulp willen graag helpen, maar versterken onbedoeld vaak de problemen. Ik wil met dit boek een beter perspectief geven aan kinderen, ouders en mensen die in het onderwijs of in de jeugdhulp werken.’Voor wie schreef je dit boek?
Sol: ‘Ik wil met mijn visie op eco-onderwijs en opvoeding laten zien dat het anders kan. Er moet helemaal niet meer geld naar jeugdhulp, maar we moeten meer investeren in een deugdelijke en inclusieve basis voor alle kinderen op school. Ik heb het boek vooral geschreven voor jeugdwerkers en onderwijspersoneel die vastlopen met kinderen en merken dat wat ze doen vaak niet helpt. Maar ook voor ouders die jarenlang tobben met hun kind en hopeloos op zoek zijn naar die ene juiste diagnose en behandeling.’
‘Van belang is dat we onze mensvisie en onze visie op ontwikkeling van kinderen en personeel opnieuw tegen het licht houden.’

Je introduceert in je boek het begrip ‘eco-onderwijs’. Wat wil je daarmee?
Sol: ‘Misschien goed om eerst te vertellen wat ik er niet mee wil. Ik wil geen nieuw concept of aanpak introduceren. Waar het mij om gaat, is dat we onze mensvisie en onze visie op ontwikkeling van kinderen en personeel opnieuw tegen het licht houden. Kinderen zijn kwetsbare ecosystemen die verbonden zijn aan elkaar en aan de omgeving. Het digitale universum maakt daar permanent deel vanuit en kan een aanjager zijn van psychische problemen bij kinderen. Het idee van eco-onderwijs dat ik introduceer, kent vier pijlers. Eco-onderwijs zet niet langer het kind centraal, maar de groep en de samenleving waar het deel van uitmaakt. Het gaat over verbinding en samensturing. Het richt zich op versterking van een psychisch immuunsysteem bij kinderen. Werken op basis van wetenschappelijk getoetste uitgangspunten is een andere belangrijke pijler. Het gaat erom dat je het individuele sleutelen aan kinderen sterk vermindert en toewerkt naar een gezonde, nuchtere en vooral inclusieve inrichting van onderwijs, jeugdhulp en daarmee de samenleving. Daarbij kan de invloed van “digitale superkracht” ook positief aangewend worden in onderwijs en opvoeding. In mijn boek geef ik daar voorbeelden van.’

BESTEL NU: https://www.boekengilde.nl/boekenshop/cyborgs-opvoeden-onderwijzen